​

Πώς παίρνετε μια μαύρη ζώνη;

​

Βρίσκετε έναν ικανό δάσκαλο, μια καλή σχολή και
αρχίζει η κατάρτιση και η σκληρή εργασία. Έτσι κάποια μέρα, την οποία κανείς δεν
ξέρει εκ των προτέρων, η μαύρη ζώνη θα έρθει. Δεν είναι εύκολο, αλλά το αξίζει.
Ίσως κατά βάθος κι’ εσείς να το αξίζετε. Μπορεί να πάρει τρία  έτη μπορεί και δέκα.

Όταν μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε ότι η μαύρη ζώνη δεν είναι και τόσο
σημαντική όσο η ίδια η πρακτική στο καράτε, τότε πιθανώς βρίσκεστε ήδη στο
επίπεδο της μαύρης ζώνης. Όταν καταλάβετε ότι ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια και
πόσο σκληρά θα εκπαιδευτείτε στο καράτε, υπάρχει και η μελέτη του ''τρόπου ζωής''
και η συνεχής πρακτική σε όλη σας την ζωή έως ότου πεθαίνετε, τότε πιθανώς είστε
κοντά στη μαύρη ζώνη.

Το πρώτο επίπεδο της μαύρης ζώνης στα ιαπωνικά λέγεται shodan. Shodan σημαίνει
κυριολεκτικά το "πρώτο επίπεδο". Το Sho (πρώτος) είναι ένα ενδιαφέρον ιαπωνικό
ιδεόγραμμα. Αποτελείται από δύο ριζοσπάστες σημαίνοντας "το ύφασμα" και "το
μαχαίρι." Για να φτιάξει κανείς ένα ρούχο πρώτα πρέπει να κόψει το ύφασμα από το
σχέδιο (πατρόν). Το σχέδιο καθορίζει αν το ρούχο θα είναι καλό, αν θα ταιριάζει σ’
αυτόν που θα το φορέσει, αν θα έχει καλή εμφάνιση κ.α. Εάν το σχέδιο είναι λάθος,
το ρούχο θα φαίνεται κακό και μη κατάλληλο. Με τον ίδιο τρόπο, η αρχική κατάρτισή

σας να φθάσετε στη μαύρη ζώνη είναι πολύ σημαντική. Καθορίζει πώς θα είστε τελικά

ως μαύρη ζώνη.

Στα έτη της διδασκαλίας μου, έχω παρατηρήσει ότι οι μαθητές που ενδιαφέρονται

απλώς για να πάρουν τη μαύρη ζώνη, αποθαρρύνονται
εύκολα μόλις συνειδητοποιήσουν ότι είναι δυσκολότερο απ’ ότι περίμεναν. Οι
μαθητές που ξεκινούν το καράτε για την πρακτική και χωρίς ανησυχία για τα Dan ή
τις ζώνες πάνε πάντα καλά. Δεν ‘’συντρίβονται’’ από ρηχούς ή μη ρεαλιστικούς
στόχους.

Στην αρχαία Κίνα ένας βασιλιάς μιας επαρχίας παράτησε το βασίλειό του, τα
ανάκτορά του, την όμορφη σύζυγό του, τα πλούτη του για να αναζητήσει τις
πολεμικές τέχνες. Ο πρώτος μαθητής ενός κινέζου δασκάλου του Kung Fu, έκοψε τον
αριστερό βραχίονά του στη μελέτη μίας εξάσκησης με το δάσκαλό του. Αναφέρω αυτά
τα παραδείγματα για να επιβεβαιώσουμε ότι ΔΕΝ είναι απαραίτητο να λάβουμε τέτοια
δραστικά μέτρα για να μάθουμε καράτε σήμερα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και το
πνεύμα των μεγάλων masters του παρελθόντος. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι
πρέπει να κάνουμε θυσίες στην ζωή μας προκειμένου να καταρτιστούμε σωστά. Όταν ο
μαθητής εξετάζει την κατάρτισή του χωρίς να αναζητά κάποιο κέρδος,
έρχεται κοντά στο πνεύμα της κατάρτισης του καράτε και γίνεται αληθινά αντάξιος
μιας μαύρης ζώνης. Μόνο όταν σταματήσετε όλες τις σκέψεις σας, για τα Dan, τις
ζώνες, τα τρόπαια, της φήμης, των χρημάτων, τότε θα έχετε επιτύχει αυτό που
είναι αληθινά σημαντικό στην κατάρτισή σας. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ. ΔΕΝ
τα απορρίπτουμε τα παραπάνω εάν έρθουν. ΔΕΝ πρέπει όμως να είναι ο αυτό- σκοπός
σας και να σας ΄΄ρουφούν΄΄ όλες σας τις σκέψεις και την ενέργειά σας.

 

Το καράτε δεν είναι μόνο η μαύρη ζώνη, είναι τρόπος ζωής.

Να είστε ταπεινός, να είστε ευγενής. Να φροντίζετε τους άλλους και και να τους
βάζετε πριν από εσάς. Το να μελετάτε το καράτε, σημαίνει να μελετάτε τον εαυτό σας. Τον
αληθινό εαυτό σας. Και ειδικά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα Dan, τις ζώνες και
τους βαθμούς.

Ένας master είπε κάποτε: "Για να μελετήσεις τον εαυτό σου πρέπει να τον ξεχάσεις.
Όταν ξεχάσεις τον εαυτό σου μόνο τότε πρόκειται να καταλάβεις τα πράγματα."

​

Το παραπάνω κείμενο είναι άγνωστου αρθρογράφου αλλά θεωρούμε πως αντικατοπτρίζει την φιλοσοφία που ακολουθεί ο δάσκαλος της σχολή.