Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin ήταν ένας άνθρωπος του Τάο. Δεν έδινε καμία έμφαση στις αγωνιστικές διοργανώσεις, τις καταρρίψεις των ρεκόρ ή τα πρωταθλήματα. Αντιθέτως, τόνιζε την αυτο-τελειότητα.
Ιστορική αναδρομή
Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin ήταν πάντα ένας ταπεινός άνθρωπος. Δεν κήρυττε την ταπεινότητα της αρετής, αλλά μια βασική ταπεινότητα ενός ανθρώπου που έχει τις ρίζες του στην πραγματική προοπτική των πραγμάτων, που σφύζει από ζωή και ευαισθητοποίηση.
Έζησε εν ειρήνη με τον εαυτό του και με τον συνάνθρωπο. Κάθε φορά που το όνομα του σεβάσμιου δάσκαλου Gichin Funakoshi αναφέρεται, φέρνει στο νου την παραβολή του «Ένας άνθρωπος του Ταό και ένας ανθρωπάκος.»
Όπως έχει ακουστεί, ένας μαθητής κάποτε ρώτησε: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός ανθρώπου του Τάο και ενός ανθρωπάκου;
Διαφορές μεταξύ των ανθρώπων
Ο δάσκαλος απάντησε: «Είναι απλό. Όταν ο ανθρωπάκος λαμβάνει το πρώτο του Dan, δεν μπορεί να περιμένει αλλά να τρέξει στο σπίτι του και να πει στον καθένα πως κατάφερε να πάρει το πρώτο του Dan. Με τη λήψη του δεύτερου νταν του, θα ανέβει στην σκεπή και θα το φωνάζει στους ανθρώπους. Με τη λήψη του τρίτου Dan του, θα πηδήσει στο αυτοκίνητο του και θα παρελάσει μέσα στην πόλη κορνάροντας, λέγοντας σε όλους γι’ αυτό.»
Ο Sensei συνεχίζει: «Όταν ο άνθρωπος του Ταό λαμβάνει το πρώτο του Dan, θα σκύψει το κεφάλι του υποκλινόμενος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης. Με τη λήψη του δεύτερου νταν του, θα υποκλιθεί με το κεφάλι και τους ώμους του. Με την λήψη του τρίτου Dan του, θα υποκλιθεί μέχρι τη μέση και θα περπατήσει ήσυχα δίπλα στον τοίχο έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην τον δουν ή να τον παρατηρήσουν».
Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin ήταν ένας άνθρωπος του Ταό. Δεν έδινε καμία έμφαση στις αγωνιστικές διοργανώσεις, τις καταρρίψεις των ρεκόρ ή τα πρωταθλήματα. Αντιθέτως, τόνιζε την αυτο-τελειότητα.
Πίστευε στην κοινή ευπρέπεια και σεβασμό τον οποίο ο ένας άνθρωπος οφείλει στον άλλο. Ήταν ένας δάσκαλος των δασκάλων. Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin πέθανε το 1957 στην ηλικία των 88, μετά αφού έκανε ταπεινά μια τεράστια συνεισφορά στην τέχνη του καράτε.
Οι πρώτες Μαύρες ζώνες στο Καράτε
Tokyo 12 Απρ, 1924, στο πολύ ταπεινό του δωμάτιο στον πάνω όροφο. ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin κάλεσε επτά ανώτερους μαθητές του σε μια συνάντηση, είχαν ασκηθεί μαζί του για περίπου δύο χρόνια.
Στη συνέχεια, ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin απένειμε την πρώτη μαύρη ζώνη Dan του Karate. Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gichin είχε αποκαλύψει κάποια μαύρη κορδέλα και την έκοψε σε επτά κομμάτια, κάθε μια αρκετά μεγάλη ώστε να χωρά γύρω από τη μέση του ατόμου.
Ο σεβάσμιος δάσκαλος Funakoshi Gitchin παρουσιάζονται αυτές τις ταινίες, μαζί με ένα χειρόγραφο πιστοποιητικό, στους επτά μαθητές του: Hironori Ohtsuka, τον ιδρυτή του Wado Ryu Karate Do, Shinken Gima, αργότερα της Gima-ha Shoto-ryu, και *** Ante Tokuda, ξάδελφο του Gima, ο οποίος έλαβε το Nidan του (2ο Dan) μαύρη ζώνη.
Όπως ο Gima, ο Tokuda είχε εκπαιδευτεί εκτενώς στην Οκινάβα πριν από τη μετάβαση στην Ιαπωνία. Οι άλλοι καρατέκα που τους απονεμήθηκαν οι βαθμοί των Dan τους ήταν, Kasuya, Akiba, Shimizu και Hirose, ως έκφραση της ευγνωμοσύνης του για τη αφοσίωσή τους για την τέχνη του. Έτσι άρχισε η παράδοση της ιεραρχίας στο Καράτε-Ντο.
<<Η Μαύρη Ζώνη δεν είναι ένα βραβείο για το οποίο μπορείτε να εξεταστείτε. Είναι το άτομο που γίνατε στην πορεία>>
Πηγή: yuukikandojo.gr
Comments